In Ibiuna moet het dus gaan gebeuren. Omdat Ibiuna voor de meeste lezers onbekend is volgt een korte introductie.

Ibiuna is een relatief klein plaatsje in de staat São Paulo. Het ligt op zo’n 60 km afstand ten westen van de stad groot-São Paulo. Circa 68.000 mensen wonen in Ibiuna op een oppervlakte half zo groot als de provincie Utrecht. Mijn eigen inschatting is dat de kleine dorpskern circa 20.000 – 30.000 inwoners telt en dat de rest van de mensen in het buitengebied en in de vele resorts in de wijde omgeving wonen.

Deze resorts zijn er allerlei uitvoeringen. Altijd is er wel een goede afscheiding en een toegangscontrole aan de poort. De aanwezigheid en de hoedanigheid van de infrastructurele voorzieningen lopen sterk uiteen. Asfalt, aansluiting op openbare voorzieningen zoals ´kabel´, riolering en telefoonnet kunnen aanwezig zijn. Het zal duidelijk zijn hoe meer voorzieningen, hoe meer je (maandelijks) afdraagt aan het resort. Als je ook nog winkels en gemeenschappelijke recreatiemogelijkheden – buiten en binnen – kunt gebruiken zal de afdracht ook weer hoger zijn.

Zelf gaan we ook in zo’n resort wonen. Hoewel zo ver van de grote boze stad de veiligheid al op West-Europees niveau is, geeft een resort nog een extra veiligheidsgevoel. Ons resort ligt op zo’n 800 meter hoogte en met de accidentatie van de omgeving geeft dat mooi uitzichten op buren, bossen, akkers en/of meren. Mede hierop selecteerden wij ons stukje grond van 1000m2 in het resort Recreio Campo Verde. Verder speelde de basis-infrastructuur (asfalt, riool, water) en natuurlijk de prijs een rol.

Met onze eerste multimediale bijdrage, een afdruk van Google maps, sluit ik af. Tot de volgende keer. De rode cirkel geeft het resort (condominio Recreio Campo Verde) aan.

Het begon allemaal in december toen de werkgever van mij (Hans) besloot te rationaliseren met gebruik van een sociaal plan. Meteen schoot bij mij “Brazilië” door het hoofd. Wat rekenen met potjes….check. Wat kleine overreding naar Rose en de beslissing was snel rond: “We proberen rond eind 2015 begin 2016 ons in Brazilië te vestigen in een klein dorp dat we kenden: Ibiuna”. Twee maanden op vakantie dus om de voorbereidingen te doen ter plekke in Brazilië.
De familie aldaar voorzichtig gewaarschuwd. Veel onroerend goed bekeken. Altijd wat de klagen, want we blijven Hollanders. En eind mei maar meteen de knoop doorgehakt om een stuk grond te kopen voor het bouwen van een huis in Ibiuna. Zoek maar op…. als het goed is, is er maar één dorp dat zo heet op de hele wereld.

Terug in Nederland alles in gang gezet te gaan onthechten. Huis verkopen, permanent visum voor Brazilië aanvragen (wat een gedoe) en de auto vekopen.
In oktober 2015 was alles zo goed als rond. Allemaal zo snel, dat we nog 5 weken een AirBNB hebben gedaan in Nederland.
Een mooie periode om abonnementen op te zeggen, verhuizing door te geven, etc, etc.
Rondjes afscheid met familie, vrienden en collega’s en op 16 november zijn we definitief vertrokken naar Brazilië. En hoe dichterbij de 16de kwam hoe meer ik dacht “heb ik nu wel alle voorbereidingen in-place?”. Nimmer was er de gedachte “wat als het nou niet lukt in Brazilië”. Tot vandaag 20 november 2015 nog geen spoor van twijfel.
Tot zover 10 maanden blogging in een notendop.

Gisteren kwam voor de derde keer het ideale koophuis voorbij. Als die koop niet lukt dan houden we de grond, dan huren we iets tijdelijks en gaan we z.s.m. met de bouw beginnen. Over het onroerend goed volgende keer meer.

De besognes van Rose en Hans bij hun grote sprong naar  Brazilië.

Vandaag de 11de van de 11de 2015 is de site van Rose en Hans in gebruik genomen. Daarmee wordt het mogelijk wereldkundig te maken hoe we varen in de voorbereidingen op de reis naar en een verblijf in Brazilië.

De voorbereidingen zijn in gang gezet in december 2014. Toen was er een aanleiding die ons (Rose en Hans) op het idee bracht ons leven in Brazilië voort te zetten. Nu is het november 2015. En er is veel  gebeurd. We hebben dus nog zo´n 11 maanden blogging in te halen. En aangezien dit mijn eerste site met een blog is, ben ik zelf ook heel benieuwd hoe dit bloggen gaat verlopen. Aan de lezers het advies regelmatig terug te keren voor het vervolg in dit feuilleton.

Tot de volgende keer.