Het begon allemaal in december toen de werkgever van mij (Hans) besloot te rationaliseren met gebruik van een sociaal plan. Meteen schoot bij mij “Brazilië” door het hoofd. Wat rekenen met potjes….check. Wat kleine overreding naar Rose en de beslissing was snel rond: “We proberen rond eind 2015 begin 2016 ons in Brazilië te vestigen in een klein dorp dat we kenden: Ibiuna”. Twee maanden op vakantie dus om de voorbereidingen te doen ter plekke in Brazilië.
De familie aldaar voorzichtig gewaarschuwd. Veel onroerend goed bekeken. Altijd wat de klagen, want we blijven Hollanders. En eind mei maar meteen de knoop doorgehakt om een stuk grond te kopen voor het bouwen van een huis in Ibiuna. Zoek maar op…. als het goed is, is er maar één dorp dat zo heet op de hele wereld.

Terug in Nederland alles in gang gezet te gaan onthechten. Huis verkopen, permanent visum voor Brazilië aanvragen (wat een gedoe) en de auto vekopen.
In oktober 2015 was alles zo goed als rond. Allemaal zo snel, dat we nog 5 weken een AirBNB hebben gedaan in Nederland.
Een mooie periode om abonnementen op te zeggen, verhuizing door te geven, etc, etc.
Rondjes afscheid met familie, vrienden en collega’s en op 16 november zijn we definitief vertrokken naar Brazilië. En hoe dichterbij de 16de kwam hoe meer ik dacht “heb ik nu wel alle voorbereidingen in-place?”. Nimmer was er de gedachte “wat als het nou niet lukt in Brazilië”. Tot vandaag 20 november 2015 nog geen spoor van twijfel.
Tot zover 10 maanden blogging in een notendop.

Gisteren kwam voor de derde keer het ideale koophuis voorbij. Als die koop niet lukt dan houden we de grond, dan huren we iets tijdelijks en gaan we z.s.m. met de bouw beginnen. Over het onroerend goed volgende keer meer.