Deze week is het feestweek in Ibiúna. Als ook maar de helft waar is van alle beloften wordt het een waar spektakel met veel muziek en vooral veel paarden: São Sebastião. Die paarden trekken dan door de straten van Ibiúna waar nog maar net de vuilnis van “Corpus Christi” is weggehaald. Voor de blog duik je dan in de verslaggeving van deze feesten in het verleden op internet om niet al te veel onzin in de blog te schrijven. En dan blijkt het materiaal tegen te vallen.

Óf de verhalen zijn visserslatijn, óf men is ontzettend slecht in het documenteren van deze feesten op internet. Met onze eigen ogen gaan we dit weekend zien of het 20.000 of 2000 paarden zijn, of wellicht 25 tractoren met elk 80 pk.
Dit alles ter ere van de beschermheilige van het dorp sinds 1917. Het volk dicht hem (São Sebastião) krachten toe die het dorp hebben beschermd in de tijd van de Spaanse griep in 1917.

Corpus Christi is een katholiek feest dat in Nederland Sacramentsdag heet. In tegenstelling tot in Nederland wordt het hier in Brazilië landelijk gevierd met een kerkgang en een processie door de, door de bevolking versierde, straten. Voor een Nederlandse toelichting op dit feest de link:  https://nl.wikipedia.org/wiki/Sacramentsdag.
Er zijn dorpen en steden die een sterke traditie hebben en waar schitterende kunst op straat wordt gelegd zoals in Santana de Parnaíba. In Ibiúna is het, met alle respect, wat behelpen. De foto mag een indruk geven. Google als je wilt op de afbeeldingen van “santana de parnaiba corpus christi” en zie het verschil.

In de ochtend worden straten van Ibiúna versierd voor Corpus Christi

Nog wat IT-nieuws. Nu heb ik circa 10 dagen Window-10 geïnstalleerd – voor de tweede keer overigens. Het is nu wat stabieler dan eind vorig jaar. Maar op een aantal punten blijft het achter bij mijn vorige Windows-7. Zoals snelheid bij multitasking, stabiliteit van Wifi, aanmaken van nieuwe mappen en toegang tot recente documenten.  Verbazingwekkend genoeg neemt Win-10 minder schijfruimte in beslag. Dat zal wel komen doordat er geen Media Center in zit. Genoeg redenen dus om weer terug te gaan en weer een half jaar te wachten.

Het is weer twee weken geleden dat een tip van de sluier van het nieuwe huis is opgelicht. Tijd voor de hele reportage van de foto’s.  De definitieve tekeningen zijn inmiddels iets aangepast voor wat betreft de schoorsteen en de bakstenen op enkele plaatsen. En let vooral niet op de militaire uitkijkpost achter in de tuin. Dat wordt een gewone pergola.
Ik zou zeggen geniet u even mee. En op deze plaats alvast een voorlopig afscheid. Tot de volgende blog.

De eerste foto-achtige indrukken van het nieuwe huis zijn binnen. Toch wel leuk om die afbeeldingen te zien. Het lijken wel foto’s. (de afgebeelde auto is dus níet van ons!). Van de binnenkant heb ik nog niets van de architect binnen gekregen en weet ik eerlijk gezegd niet of dat gaat komen. Volgende week dinsdag maar een polsen. Mijn eigen programma is wat minder glossy, maar voldoet wel om met materialen voor de binnenkant te experimenteren.

De week hebben we onze eerste aankoop van tegels gedaan. En langzamerhand komt er focus en consensus in de rest van gezichtsbepalende bouwmaterialen. Ook blijft het besef groeien dat goed rondsnuffelen veel geld kan besparen. Dus daar blijven we daar maar in investeren. Nu moederdag achter de rug is en we in São Paulo zijn trekken we (derhalve) er op uit om winkels, bouwmarkten en “dumps” te bezoeken. De camera van mijn mobieltje klikt dat het een lieve lust is.

Nog een woord over de politiek alhier. Het lijkt erop dat president Dilma op democratische weg wordt afgezet. Toch wel verwonderlijk dát het kan – op grond van onrechtmatig politiek bestuur.  En verwonderlijk hoe de president zich blijft verweren.

Ik ga deze middag nog wat peinzen over kleurtjes en maten van materialen. Jullie daar een prettige avond.

Voor wie bij Brazilië een beeld heeft van bikini-weer het hele jaar door, komt nu bedrogen uit. Vorige week nog 30 graden. Nu moeten we het stellen met de helft. En ’s avonds wordt de 10 graden celsius niet gehaald. Tijd om de koffers en dozen te openen die tot nu toe gesloten zijn gebleven: die met de truien, lange broeken, sokken en sportschoenen. Vreemd gevoel om na 6 maanden slippers te hebben gedragen ineens sokken om je voet te voelen.
Het vervelende bij het doen van de boodschappen bijvoorbeeld is dat je de goede keuze moet maken. Want als de zon de kans krijgt warmt het snel op in de zon. Dan kun je naast de boodschappen ook nog een jas sjouwen. Maar ik klaag niet.

Zoals gemeld in de vorige blog zitten we midden in het proces van het tekenen van het nieuwe huis. We blijven nu een week hangen in de afronding van de platte/2D tekening: het tekenen van de daken. Dan volgt de “maquette” zoals ze dat hier noemen. Gelukkig bedoelen ze daarmee de 3D beelden en niet een mini-bouwsel van het huis. Toch heb ik niet het gevoel dat 2D en 3D in het zelfde programma zitten van de architect, zoals in mijn eigen pakket. Dus houd ik zelf alle wijzigingen bij op mijn computer om de consequenties van de wijzigingen te kunnen blijven volgen. Het was de bedoeling om de architect daarna een aantal offertes te laten opvragen voor de bouw. Maar of het zo ver zal komen weet ik niet….

Want ondertussen zijn we overal aan het rondvragen. Bij mensen op bouwplaatsen, bij bewoners van huizen die in onze stijl gebouwd zijn, etc. Om het verhaal te horen van de diverse bouwbedrijven. Kosten, gebruikte materialen, oplevertermijnen, werkwijze, referenties, etc. Het lijkt erop dat er ruim 20% verschil in de bouwkosten kan optreden afhankelijk van wie de troffel in zijn hand houdt. Dus we blijven nog even spitten om te kijken of er wel appels met appels vergeleken worden.

Bij het laatste gesprek met een bouwonderneming deze week vrijdag bleek dat zij het huis `twee deuren verderop´ hebben gebouwd. Het huis waar we altijd al een oog op hebben laten vallen, maar door omstandigheden niet voor ons leek weggelegd. Dit bouwbedrijf is n gehuisvest op ons resort. Dat lijkt me gunstig. Een idee van de bouwer om een replica te maken van het huis verderop hebben we maar naast ons neergelegd. Toch genoeg reden om met deze bouwer ons rustig een tweede keer mee te gaan praten as. woensdag.

Nu de zaken allemaal een beetje hun plaats krijgen heb ik eens de uitgaven van een maand bekeken. De conclusie is dat de vooraf geplande uitgaven aardig in lijn zijn met de feitelijke uitgaven. Volgens mij komen hiermee niet in aanmerking voor een uitzending `Ik vertrek naar Brazilië’. Een dubbele geruststelling is het wel. Een uitzending op tv hoeft niet zo voor mij. Al eens eerder kreeg ik een microfoon van de crew van Joris op Schiphol onder mijn neus. Toen heb ik beleefd afgeslagen om mee te doen aan een uitzending van `Hello Goodbye´ . No pictures please. Hoeveel zou dat eigenlijk schuiven?

Tot de volgende keer.