Hallo, zijn we er nog? …. Voor mensen die dachten dat we in een winterslaap gedommeld waren… Nee hoor, we bloggen gewoon door. Inmiddels zijn we aanbeland bij blog nummer 26.
We vergeten maar even gemakshalve de foto’s van de vorige keer; we gaan het helemaal anders doen. Sneller, beter, goedkoper. Het lijkt wel marketing voor een nieuw product.
Wat is gebeurd?
Vorige week vrijdag hebben we afscheid genomen van onze architect. Streep er onder. Te langzaam, te duur, te theoretisch (lees te behoudend). De prijs van deze architect (die ook de bouw zou kunnen begeleiden en ook als zodanig offreert voor de hele bouw) en de prijs van een andere aannemer verschillen te veel. Ordegrootte 2 op 1 !
Met de leermomenten uit het huidige ontwerp, tekenen we zelf een huis dat ook beter aansluit bij de kunde en ervaring van dïe “andere” aannemer. En met hem gaan we verder. Met het nieuwe ontwerp halen we ook het overtollige vet weg en houden we nog steeds een mooi huis. Een huis dat in deze omgeving ook makkelijker te verkopen is, mocht de noodzaak hiertoe zich voordoen. Binnenkort in dit theater de foto’s.
Hebben we dan niet veel geld weggegooid? Ik denk het niet. We hebben veel geleerd en voor de prijs van het ontwerp, de tekening en de foto’s koop je in Nederland nog niet eens zo’n veel te snelle fiets met hulpmotor.
Wel hebben we twee maanden vertraging opgelopen, wat een risico zou kunnen zijn voor de eindspurt. Waarmee ik wil zeggen dat het wel erg handig zou zijn als het huis dicht is tegen de tijd dat volgend jaar maart de regen zijn opwachting maakt. Waarmee we een brug hebben naar het tweede onderwerp van deze blog: het weer.
De onderste helft van Brazilië beleeft ongekende weersomstandigheden. Het is pas herfst en in de nieuwsberichten wordt gesproken over de koudste tijd sinds mensenheugenis. Door de onbewolkte lucht ’s nachts dalen de temperaturen in onze omgeving tot iets boven het vriespunt. Het nieuws toont met niet aflatende enthousiasme beelden van de zuidelijke streek met rijp en zelfs bevroren wateroppervlakten van plasjes water. Heel aandoenlijk allemaal, ware het niet dat ons huis niet gebouwd is voor temperaturen van rond het vriespunt. Geen isolatie maar wel grote kieren rondom de deuren. Dus maar een elektrische bijverwarming aangeschaft en spullen om de grootste kieren te dichten.Wie had dat ooit kunnen bedenken. Ik in ieder geval niet.
En eerder had ik verteld over de regens. Ook dit is niet een onderwerp dat in dit land past bij de maand juni, behalve dan in 2016. Kort maar zodanig heftig, en gepaard gaande met windhozen, dat de hele regio 20 uur zonder elektriciteit zat en drie dagen zonder water. Om met dat laatste te beginnen. Bijna elk huis is voorzien van een tank met reserve water van gemiddeld 500 liter. En aangezien we niet veel water verbruiken hebben we niet of nauwelijks last gehad van de onderbreking.
Twintig uur zonder stroom is op zichzelf vervelend. Maar zoals zo vaak vallen netwerken uit als mensen zich ermee bemoeien. Ook nu hebben we, nadat de levering van de stroom initieel was hersteld nog vaak kortstondige onderbrekingen gehad. Tot twintig keer toe in een periode van twee uur. Dus op instigatie van de wederhelft heb ik de PSU (netstroom uit een accu) uit het netwerk uit mijn datacenter gehaald en in de huiskamer geïnstalleerd met wat aangesloten lampen. Niet mijn eerste keus, maar ach je schikt je soms in andermans prioriteiten. Ook dat went na een relatie van zo’n 18 jaar.
Nu na een week is de onderbreking alleen nog diep in de nacht. De klokradio heeft daar last van. Wij niet zo. We slapen gewoon door onder de vierlaags klamme lappen, tot een uur of tien. En berusten in ons lot 😉 .
Vorige keer schreef ik over het feest São Sebastião. Nou, we zijn niet teleurgesteld. Zo’n 2000 paarden van de lokale families hebben het feest begeleid. Bereden paarden of ingespannen voor sulkies reden zo’n drie uur lang door de winkelstraat. En daarna volgde de uitbeelding en verering van de heilige São Sebastião. Over wat er aan vooraf ging zullen we het maar niet hebben. De “processies” van veertien jeeps en van naar schatting 40 fietsen waren voorbij voordat ik mijn camera gereed had. (heb ik het er toch over gehad).
Processie met paarden – São Sebastião.
Tot zover de feitjes van de afgelopen drie weken. Tot schrijfs.