Brazilië ligt zoals gezegd al op zijn gat vanwege de kerstvakantie, en door de grote hoeveelheden regen die deze week vallen vergaat ons de lust om erop uit te trekken.

Terug naar het begin van het verslag: kerstavond. We hebben anderhalve dag kerst gevierd. 24^ste in de avond is het meest belangrijk in Brazilie. Veel eten en een drankje. Het is nog erg laat (of vroeg) geworden vanwege een visite bij vrienden van de familie. De volgende dag is er gelukkig nog genoeg eten en drinken over; we zullen niet verhongeren.

Maandag hebben we enorme hoeveelheden hulpmiddelen voor keuken etc gekocht; de noodzakelijke bakjes, teiltjes, borstels, etc. Vijf zakken vol ter grootte van een grote huisvuilzak.

Woensdag pas kunnen we de moed opbrengen om de inkopen (lees: meer eten en drinken) voor de jaarwisseling te doen. Donderdag zullen we toch echt de deur uit moeten om onze eigen (resterende) inkopen voor de nieuwe woning te doen – of het regent of niet. Gelukkig schijnt de zon. Insmeren en wegwezen. Vandaag valt me op hoe toegewijd het winkelpersoneel make-up en nagels kan bijwerken en dat terwijl ze klanten (zouden moeten) bedienen. Indrukwekkend.

Een foto uit een supermarkt die we vaak bezoeken mag duidelijk maken dat bij veel families de barbeque wordt aangestoken op nieuwsjaarsdag. Ik schat dat er omstreeks 1000 kilo voorverpakt “premium” rundvlees ligt: picanha. And when in Rome…. Na een grondig selectie-proces nemen een pak van ruim 4 kilo mee voor de familie.

Mijn plannen voor de komende dagen zijn er op gericht om een back-up te maken van deze website. WordPress als pakket voor een blog werkt enorm goed. Maar zoals altijd: een back-up is supernoodzakelijk, zoals gebleken is vandaag met een corrupte SD-kaart in mijn telefoon. 32 Gbyte aan foto’s en muziek verdwenen. Gelukkig heb ik regelmatig de dagelijkse opbrengst aan foto´s op mijn laptop gezet.
Bovendien loop ik wat releases achter met WordPress, dus een upgrade is nodig. Een back-up van de site derhalve ook.
Aangezien ik helemaal onbekend ben met de zieleroerselen van de back-up processen van WordPress bij mijn provider, ga ik daarvoor nieuwjaarsdag gebruiken.

De tijd die over is gaat zitten in het voorbereiden van een bezoek aan de douane.Dat zal naar schatting over een week gebeuren.
Ik houd mijn hart vast. Niet alleen willen ze een hele papierwinkel zien waaronder 13 rekeningen van nutsbedrijven die bewijzen dat ik minimaal 13 maanden in Nederland heb gewoond, maar ook vanwege de belastingen die ze zouden kunnen heffen. Brazilië is erg protectionistisch (meer dan goed voor ze is) en we zullen veel discussie hebben. Discussie of onze spullen vallen in de categorie ‘Persoonlijk” of de categorie “Import van handelswaar”. Om de discussie zo veel als mogelijk te beperken heb ik al grote hoeveelheden spullen in NL achtergelaten. Spullen zoals elektronica (transistoren, condensatoren, etc) zijn lastig te omschrijven als “Persoonlijk”. Voorlopig in Nederland laten en later eens meenemen in de koffers.

We wensen iedereen een gelukkig nieuwjaar. Veel gezondheid en voorspoed in 2016. Tot in het nieuwe jaar.

Het jaar loopt ten einde. En wat voor jaar! Tien en een halve maand product-ontwikkeling van een idee tot product design – het lijkt wel gewoon werk. Anderhalve maand in Brazilië voorbereiding van de productie. Het is gewoon werk!

De laatste week hebben we vooral besteed aan het vinden van een nieuw huurhuis. En dat is gelukt. We plannen er rond de 15^de in te trekken. We vonden een klein maar net huisje in  het centrum van Ibiuna. Alles bij de hand, inclusief het centrale pleintje waar jong en oud komt kijken hoe anderen druk zijn met het niets doen. Die kunst moeten we ook nog onder knie krijgen, maar dat gaat lukken.
De komende drie weken gaat er niet zo veel gebeuren. Veel bedrijven en organisaties zijn, vaak al vanaf de 20^ste december, dicht tot begin januari. Alle noodzakelijke dingen voor het huurhuis zullen dan ook pas in de periode van 8 tot 15 januari aankomen.

Terugkijkend op de periode dat we in Brazilië zijn is het misschien wel aardig om wat opvallende zaken te melden. December is de maand bij uitstek voor een terugblik, toch …?

Brazilië is een land waar de mensen de dingen doen zoals het kan, en niet zoals het behoort. Je ziet dat bijv. aan de wijze van het verlengen van de elektriciteitsdraden binnenshuis. Draai de draden aan elkaar, isolatieband eromheen, en het nieuwe lichtpunt is klaar. En de nutsbedrijven lijken daar vrolijk in mee te doen (zie foto). En zelf? Ach, haal de schakelaar eruit en de ventilator draait weer – welliswaar op 1 stand. We blijven niet achter. Ook in dienstverlening zie je die houding terug. Behalve bij die van de overheid en de banken. De rites van stempels en handtekeningen zijn daar onverbiddelijk.

In Nederland is een centrale site met huizen (Funda) en kies je één verkopende makelaar. Hier in Brazilië ‘gunnen’ verkopende eigenaren meerdere ‘Imobiliarias’ de verkoop van een huis. En ze adverteren zelf tevens op meerdere portals. Het resultaat is dat prijzen enorm kunnen verschillen per site, dat je aanbod tegenkomt dat allang verkocht is en dat de ‘Imobiliaria’ niet goed weet wat hij/zij in de verkoop heeft. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze stiekem elkaars aanbod overnemen van de website inclusief foto’s. Of als de foto’s gewaarmerkt zijn maken ze zelf foto’s maken zonder ook maar één keer binnen te zijn geweest…. gewoon door het raam fotograferen. Je komt veel huizen op meer dan 10 sites tegen. Een prijsaanpassing vindt hoegezegd dan ook nooit plaats op alle sites en zeker niet tegelijkertijd.

Kopen van een broodje met een credit kaart gebeurt gewoon. Voordeel (?): je krijgt 40 dagen krediet ervoor en een SMS als de afrekening plaatsvindt. Zo houdt je controle over je uitgaven !?. Ik weet niet of het rentevrij is in zo’n geval.
Een vakantie of een blender gaat zeer vaak op afbetaling in bijvoorbeeld 14 maanden. Soms met de aanprijzing van “rentevrij”, dan weet je dat je ook bij contante betaling te veel betaalt (signaal om minimaal 8% af te dingen dus). Heel zichtbaar bij de kassa staat vermeld hoeveel rente je betaalt. Zie foto: ik heb het nagerekend: in twaalf maanden afbetalen betekent een factor van 1,36 aan rente ofwel je betaalt het product 2,36 keer.
Als ik president zou zijn van Brazilië zou ik dit afschaffen en desnoods tegelijkertijd iedereen met een salaris lager dan R$ 1500,00 per maand een eenmalig bedrag geven van R$ 1000,00. Weg met die rompslomp die geen enkel doel dient en alleen maar administratie en risico oplevert. Hans for President !!
Een Real (R$) is overigens 0,23 Euro.

Lawaai. Da’s iets wat waar ik nog even door de zure appel moet bijten. Zeker in de zomer staan alle ramen tegen elkaar open en kun je duidelijk alle buurtaangelegenheden waarnemen. In de kapsalon twee deuren verder is duidelijk te horen welke twee zenders (dames) door elkaar heen aan het praten zijn. Schroef het aantal decibels wat op en je laat personen drie deuren verder weten dat ze verwacht worden aan tafel.
Tot overmaat van overlast rijden (vooral) jongeren met 2 kW (of liever 5 kW) aan geluidsapparatuur in de auto door de straat om de bassen te demonstreren met 20% THD of om vunzige teener-raps te laten horen. Als het even mee zit is de geluidsdruk zo groot dat de auto-alarmen in de straat afgaan. Lachen, joh, je hoort het alarm wel bijna niet meer, maar de knipperlichten gaan dan zo leuk branden. Tweede en derde puntje voor mijn verkiezingsprogramma dunkt me (geluidsoverlast en vunzige rap).

Kan iemand me een doos spuitroom bezorgen? Kost hier omgerekend 6 euro per flacon.

En zo zijn er nog tal van andere dingen die voor verbetering vatbaar zijn, waaronder gezondheidszorg en onderwijs voor heel Brazilië.
Dan blijven de leuke dingen over. En dat is dat de mensen zo hartelijk en open zijn. En willen ook graag je naam uit leren spreken. Ze zijn erg nieuwsgierig, ook in de goede zin van het woord. Ze laten zich graag gelden, maar als een hoge politieke pief onder wel heel verdachte omstandigheden een enorme prijs wint in de loterij dan wordt er wel met veel ophef over gesproken, maar ik zie nog geen actie. Geen verkiezingsbelofte….. mijn pensioen zo aanvullen lijkt me geen verkeerde (do as the Romans do).

Het meeste wat niet geïmporteerd wordt en/of niet uit een fabriek komt is nog relatief goedkoop. Zeker als je weet waar je het moet halen. Dat geldt bijvoorbeeld voor groenten en fruit. De gemaksmensen zullen vaak te veel betalen, maar op een markt kopen loont zeker.

Economisch gaat het niet zo goed de laatste tijd in Brazilië.

• Enorme rentes (debet en credit)
• BNP van -3,5% dit jaar
• junk state rating van partijen als Standard en Poors
• vleugellamme politici die hun tijd gebruiken om hun corruptie-straatje schoon te vegen, inclusief de oude en de zittende president
• inflatie van meer dan 10,8% dit jaar (kan iemand mij uitleggen waarom hier de benzineprijzen en de elektriciteitsrekening alleen maar omhoog gaan?).

Maar de Brazilianen kennende laten ze zich hier niet door afleiden; morgen komt de zon weer op. En mede vanwege die positieve instelling is het hier zo goed uit te houden.
Volgende week mijn laatste blog…. van dit jaar.

Deze week hebben we wat minder goed nieuws te melden. Het huren van het huis waar mee bezig waren is afgeketst. Bij het uitonderhandelen van het contract bleek het toch niet mogelijk een flexibele eindtermijn af te spreken. Een vaste termijn van 30 maanden is te lang en de boete om voortijdig af te breken is ons inziens te hoog. De termijn van 30 maanden lijkt wettelijk te zijn vastgelegd. Eens kijken hoe we hier om heen kunnen. Wat dat betreft weer terug bij af.

Wel is het gelukt de aankoop van de grond af te ronden bij het ‘cartório’. Dit cartório is een plaatselijke instantie en lijkt een beetje op het Nederlandse Kadaster met een notaris-functie. Hoewel het hier meestal `Kosten Verkoper´ is betalen we aan de oude eigenaar (netto, 94%), de makelaar (ca. 6%) en het cartório. Een notaris die alles regelt en een vertrouwensfunctie heeft wordt node gemist. Uitkijken dus wanneer en hoe je betaalt, anders loop je het risico dat je wel betaalt maar kunt fluiten naar je onroerend goed. Het zou vast niet de eerste keer zijn.

Maandag hebben we mijn verjaardag gevierd. Lekker gegeten met de familie van Rose met een prosecco erbij en daarna taart. Toch anders dan in Nederland waar je begint met koffie en taart en overschakelt op de drankjes. Voor de statistici: mijn warmste verjaardag ooit met ruim 30^o C.

Verder hebben we ons gestort op het kerst-gebeuren. We hebben een kleine boom gekocht – onze eerste van plastic; andere zie je hier nauwelijks. En natuurlijk kado’s. Graag had ik de aangekochte grond onder boom gelegd met een strik erom. Een idee dat nu bij me opkomt is om het om te draaien en een boom op ons nieuwe erf te zetten. Erf klinkt erg ‘boers’ maar weet dat veel huizen op zo’n condominio ‘chacara’ ofwel boerderijtje worden genoemd.

Twee foto’s van kerstmis op een plein in Brazilië in een grote tent. Vier hoekjes met enigszins bewegende creaties. Creaties zoals je ook in een Hollands tuincentrum tegenkomt.

Voorlopig maar even symbolisch een Google-productie en een eigen productie om een idee te geven van datgene waar we nu eigenaar van zijn. De URL waarmee je dit kunt zien is: https://www.google.com.br/maps/@-23.6441904,-47.2884563,186m/data=!3m1!1e3 . Ik heb er zelf de gele lijnen bijgezet.

Het lege stukje grond naast ons is inmiddels bebouwd – zie de foto hieronder.

Begint al aardig multimediaal te worden, toch 😉 . And on that bombshell ends this blog. (vrij naar Topgear, ik mis het toch wel een beetje).

Nadat maandag het bezoek bij de bank succesvol was afgerond bleef er een gevoel over dat na drie weken voorbereiding het oogsten kan beginnen. Onroerend goed: contract in de maak; bank: seinen op groen; overheid: rustig afwachten; de 80 verhuisdozen: pas eind december in de haven.
Verder in de week wat inkopen gedaan en wat aan de contracten voor de huurwoning herzien. Zoals zo vaak weten de advocaten van beide partijen elkaar lekker bezig te houden. Volgende week tekenen. En ook de aankoop van de grond afronden. Twee vliegen in één klap als we volgende week dinsdag naar Ibiuna gaan. Wellicht wil de bank ook al een bankrekening voor de gringo openen.

Al met al was het een relatief rustig weekje waarin we ook de tijd konden nemen om ons te oriënteren op de markt van de bouwmaterialen. Ondanks de relatief hoge inflatie in het algemeen (10,8% in dit jaar), zijn de bouwmaterialen aardig gedaald. Weer een kanskaart in dit Monopoly. Hiermee sluiten we de week van 7 december af.

Donderdag, zoals gezegd, naar de Federale Politie (FP). Het is er lekker druk vanwege een bont gezelschap uit verschillende naties die ook ‘naar binnen’ willen of willen naturaliseren. Haïtianen zijn hier nu in de meerderheid. Hun instroom is een beetje vergelijkbaar met de mensen die nu vanuit Syrië migreren naar West Europa. Het valt ons op dat er veel westerlingen op leeftijd (zeg 60+) zijn uit Japan, Korea etc. (Kijk eens hoe snel dat went Oost en West).

Het lijkt bij de PF allemaal goed georganiseerd en blijkt ook nog eens flexibel als we anderhalf uur vóór de tijd van de afspraak aankomen. Randstad ! Ik zie ongeveer 40 ingehuurde krachten. Binnen een half uur zijn we aan de beurt. Ondanks alle voorbereidingen blijken de pasfoto´s niet in orde. Foto’s die overal geaccepteerd werden blijken nu niet te zijn voorzien van een voldoende witte achtergrond en bovendien is een afbeelding van een bril niet toegestaan. Tevens was er nog een belasting te weinig betaald. Gelukkig kunnen we bij een inpandige bank terecht en de fotograaf is buiten aan de overkant. Zonder afspraak terug naar de balie van de FP. Als ik voor de vierde keer een functionaris de namen van mijn ouders opnieuw zie invoeren besef ik dat betaalde leges etc goed besteed zijn. We krijgen waar voor ons geld. Na maximaal 15 minuten staan we buiten. Zo, weer een stap genomen. Binnen 1 tot 3 maanden krijg ik een echte Braziliaanse identiteitskaart (welliswaar voor vreemdelingen), en zal ik zijn vergeten wat Randstad ook al weer was 🙂 .
De tijd die over is die middag besteden we op een gemeentelijke markt in São Paulo. Couscous kopen; lekker met gedroogd zout-vlees.

Vrijdag voor de derde keer naar de bank geweest, om uit te vinden waarom een klein bedrag wél en een groter bedrag niet op de rekening van Rose in Brazilië verschijnt. Het excuus van vorige keer over tenaamstelling en zo gaat nu niet meer op. Veel discussie over aantoonbaarheid van de legitieme bron, limieten die zouden zijn ontstaan door bestendigd gebruik van de bestemmingsrekening. Dat laatste wil zeggen dat men een limiet zou hebben ingesteld en toegepast op basis van het normale gebruik (inkomsten en uitgaven) van de rekening van Rose. Ik gebruik het woord ‘zou’ omdat mijn inschatting is dat het aantoonbaar maken van de legitimiteit van de bron de structurele oplossing zal brengen. Men belooft dat het geld voor noodzakelijke aankopen in het weekend vrijgegeven wordt en beschikbaar zal zijn. Ondanks een eerder opgestelde verklaring onzerzijds die de overboekingen mogelijk zou moeten maken maandag toch maar weer met een akte van verkoop van het huis in NL naar de bank. In het Nederlands is ook goed! “Dat geeft niets als er maar bedragen op staan”!? Maar hopen dat de vestiging, van dezelfde bank, in Ibiuna beter presteert. Het is daar een kleinere bank maar met meer gringo-klanten. Dus we houden vertrouwen.

Dit weekend doen we het rustig aan in de wetenschap dat Nederland pakjes aan het in- en uitpakken is. Dat kan ook efficiënter lijkt me.
Hier zit de kerstsfeer er al lekker in. Als ik mijn plastic slippers ga zoeken betrap ik me erop dat ik ‘Jingle Bells’ aan het fluiten ben bij 32 graden Celsius. Nu weet ik het zeker: Kerst in Brazilië is anders dan in Nederland. Einde van deze blog.

Zo, met de drie introducties hebben we een inhaalslag gedaan voor de periode dat het idee van emigratie ontstond tot aan de dag van vertrek, 16 november 2015.

Zoals we de periode van juni tot aan november vooral hebben gebruikt om de zaken in Nederland af te bouwen, zo wordt nu de tijd tot aan januari vooral gebruikt om hier de basis weer op te bouwen. Denk daarbij aan:

• Verblijfsvergunning en identiteitskaart bemachtigen
• Openen bankrekening en zorgen dat er ook geld op komt
• Verzekeringen aanvragen
• Zoeken van een tijdelijke woonruimte (huur). De oplettende lezer maakt hier overigens tevens uit op dat het koophuis waar we naar op jacht waren blijkbaar niet voor ons was weggelegd. Afsluiten dit hoofdstuk en verder.
• Zoeken van spulletjes voor het nieuwe huis die we ook voor de interim periode kunnen gebruiken zoals: meubels, textiel, etc. (btw, Black Friday in Brazilië sucks)
• Zorgen dat we een beetje on-line komen (voorlopig met mobiel internet prepay en wat geleende WiFi) om nog de restpuntjes in Nederland af te werken of te corrigeren. Zo presteerde Aegon het een nieuw adres volledig door te voeren, maar zonder vermelding van “Brazilië”. Toch kwam de brief aan !

Het weer is de laatste twee weken erg wisselvallig. Soms denk je aan een trui; het volgende moment breekt het wolkendek open en wordt broeierig en warm (tegen de 30 celsius). Maar snel tussen het kapsel wat sun-block masseren.

Maandag hebben we een paar huurhuizen bekeken om te huren. Inmiddels hebben we een keuze gemaakt. Zal wel tegen kerst lopen voordat we erin zullen trekken.

Meteen maar even bij de bank langs om te horen wat ze allemaal willen weten/hebben vooraleer ze een rekening voor ons willen openen .Ook voor Rose, want een rekening heb je in een vestiging van je bank.
Meestal het begin van een nieuwe rij dominostenen die je op tijd en in de juiste volgorde moet opstellen: stempeltjes, papieren, betalingen, etc. En als je dan de eerste steen een duw geeft maar kijken waar het fout loopt.
En jawel: “graag een bewijs van registratie voor de inkomstenbelasting”. Eens even kijken hoe we daar omheen kunnen werken.

Voorlopig morgen (donderdag) maar naar de federale politie voor een identiteitskaart voor vreemdelingen. Volgens mij heb ik daarvoor reeds de dominostenen op een rijtje. “Tikt u maar !!”.
Tchau gentes.